|
|
Post by Luna on Oct 30, 2005 12:03:09 GMT 1
Iets geks meegemaakt? Iest ergs? Leuks? En wil je het kwijt? Hier kan dat!  |
|
|
|
Post by Ice Melody on Oct 30, 2005 18:23:24 GMT 1
Ik lig nog wakker, het is al veel te laat. Ik kan niet slapen, ik weet wat me te wachten staat, hetzelfde gebeurt bijna elke avond. Ik weet dat mijn ouders me niet geloven, ze denken dat het mijn veel te grote fantasie is, maar ik weet dat de dingen die ik hoor geen verbeelding zijn! Waarom gelooft niemand dat mijn eigen fantasie niet hetgeen is waarvoor ik bang ben? Ik kijk angstig mijn kamer rond en zie niks. Nee, logisch, ik zie haar nooit. Is het wel een zij? Misschien is het wel een hij. Wat kan mij het schelen. Ik kijk naar de stapel boeken aan mijn voeteneinde. Het helpt niks om te lezen, al val ik erdoor in slaap, als het zover is word ik altijd wakker, pas als het is afgelopen kan ik eindelijk slapen. Het gebeurt bijna nooit een tweede keer.
Ik hoor geluiden. Is het weer zover? Een koude rilling gaat door me heen. Ja, het is weer zover, ik word bang, waarom ik? Ik hoor de stem die bij mij al tijdenlang angst oproept. "Ik ga je vermoorden, ik ga je verscheuren!" Ik voel de tranen in mijn ogen. "Hou op, hou op!" "Nee.." Zeg ik zachtjes. Ik roep om mijn ouders, het kan me niet meer schelen, die stem moet weg! Ik hoor gestommel op de trap, de stem vaagt weg. Mijn moeder komt de kamer binnen. "Mama, ik hoorde hem weer, ik hoorde hem weer, achter het gordijn!" "Ga gewoon slapen, geesten bestaan niet. Zal ik bij je blijven tot je in slaap bent gevallen?" Ik knik. Alles beter dan weer die enge stem. Misschien gaat hij het ooit ook echt doen, zou dat kunnen? Mijn moeder pakt een stoel en blijft daar zitten. Ik val na een tijdje in slaap, de stem even vergetend. Nu kan ik dromen.
De volgende ochtend word ik wakker. Ik hoor mijn ouders beneden praten en ga ze afluisteren. "Het wordt steeds erger, Peer. Ze kan echt niet slapen s'avonds. Gisteren heeft ze me weer wakker gemaakt." Dat is mijn moeder. "Netty, dat hebben wel meer kinderen. Ze heeft gewoon een hele grote fantasie, het gaat vanzelf weer over." Mijn vader. "Maar wanneer? Dit is nu al een jaar aan de gang, ik geloof niet dat het zo overgaat. Kunnen we er niets aan doen? Misschien moet ze naar de dokter, ze hoort stemmen." Ik voel weer tranen. Waarom geloven ze het niet, het is niet mijn hoofd die dit doet, er is echt iets en ik voel het! Waarom is die stem er nooit als mijn moeder komt.
Naarmate het later wordt, word ik banger. Over een paar minuten moet ik naar bed. Ik loop de trap op, mijn kamer in. Ik wil niet. Die stem zal me vannacht iets aandoen. Ik weet het. Mijn moeder komt naar me toe. "Papa en ik hebben iets bedacht." Ze gaf me een briefje. Ik, die al kon lezen, kijk ernaar en lees dat het een bericht is aan de 'anonieme' stem, dat hij weg moet gaan en anders hen maar lastig moet vallen. Ik knik, maar ik heb er weinig vertrouwen in. Ik probeer allang ervanaf te komen. Toch leg ik, alvorens ik ga slapen, dat briefje op mijn vensterbank en doe de gordijnen dicht. Ik moet er niet aan denken dat ding ook nog te zien, die enge stem is al erg genoeg. Ik kijk nog even naar het briefje voordat ik de gordijnen dicht doe. Zou het helpen?
Het is nacht. Ik slaap rustig. Opeens word ik met een schok wakker en ik voel weer die koude rilling. Nee, het briefje heeft dus niet geholpen! Ik ga eraan, dat ding gaat me iets aandoen...Ik hoor de stem weer: "Ik ga je vermoorden, ik ga..." De stem stokt en zwijg dan. Ik hoor iets ritselen. Het briefje! Ik hoor geluiden, alsof het ding aan het lezen is. Daarna hoor ik nog een klein geluidje, en dan is de stem weg. Ik kan het niet geloven. Voor het eerst in zulke lange tijd heeft de stem gezwegen! Ik val uitgeput in slaap. Ik heb het gevecht gewonnen.
Sindsdien heb ik de stem nooit meer gehoord. Het briefje is verdwenen, iets dat ik zie als het teken dat de stem niet mijn verbeelding was. Ook al hoor ik geen stem meer, de koude rillingen zijn gebleven. Ook al is het nog zo warm, soms, als ik een bepaald persoon aankijk, en dat kan iedereen zijn die ik op straat tegenkom, voel ik een rilling en denk ik: Die persoon is niet te vertrouwen. Ik weet niet hoe het komt. De angst voor de stem is gebleven, al denk ik niet dat hij ooit terugkomt. Ik hoop het.
|
|
|
|
Post by Luna on Oct 30, 2005 18:36:05 GMT 1
Ja,eng. Had het gelezen..
Ik heb ook wel dingen, maar niet zulke:
Zo was ik ooit een keer alleen thuis. Zat op de computer.. De deur van de kamer waar ik in zat ging ineens open, ik schrok me rot en probeerde er niet meer aan te denken. Even later bewoog de klink, uit zichzelf. Ik liep naar de woonkamer en keek of er ergens iets openstond, alleen beneden, natuurlijk. Ik ging weer zitten, en daar ging de klink weer.
Ik haalde maar een hond binnen..
Soms zei ik dat hji/zij op moest rotten. Mischien was er niets, maar het voelde wel zo. Ik haalde de hond binnen, die anders deed als normaal. Ik liep naar het kamertje waar de computer stond, al kijkend naar de hond. Hij keek links van me, en begon ineens te blaffen. Nu was er iets raars dacht ik.. Maar ik ging het kamertje weer in, en deed net alsof er niets was gebeurd..
Soms voel ik boven ook een koude rilling, geen idee wat het is..
Ook was ik een keer aan het oppassen, samen met 1 vriendin. Voor de eerste keer, het was bij haar tante..
Ik kon er niet slapen, dan hoorde ik weer stemmen, even later weer..
Midden in de nacht, nou ja, dat ik denk, werd ik 'wakker gemaakt door me vriendin'. Ik sliep nog grotendeels en zei zo : ''Huh?''
Ze glimlachten, en vervaagde langzaam, tot er niets overbleef van haar. Ik keek in het rond, in de donkere kamer. Ze bleek gewoon in bed te liggen...
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 7, 2005 20:22:37 GMT 1
Jup, zo heb ik er ook een paar..
Ik was nog klein, maar ik weet het nog heel goed. Onze buren hadden een hondje, Bobby, waar ik helemaal gek van was. Toen we gingen verhuizen, was ik heel verdrietig omdat ik Bobby niet meer kon zien.
Een jaar later liep ik gewoon over straat, komt er een vreselijk gewond hondje aanlopen, die precies op Bobby leek.. Ik durfde het hondje niet aan te raken, uit angst dat het aan zou vallen, maar ik keek er wel naar, omdat hij me aan Bobby deed denken. Toen liep ik verder, keek nog even om, en 'Bobby' was er niet meer! Toen ik thuiskwam, vertelde mijn moeder dat Bobby was overreden..
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 7, 2005 20:26:25 GMT 1
...Eng. Waardoor kan het dat die dingen gebeuren? Is het gewoon een sterk verlangen, of kunnen mensen dingen die ze eigenlijk gewoon niet weten?
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 7, 2005 20:30:38 GMT 1
Het kan ook toeval geweest zijn.. Maargoed, ik geloof niet in toeval.
Ik denk dat het dat laatste is, alhoewel.. Met verlangen en/of een sterke wil kom je volgens mij ook een heel eind. Ik heb een keer een pen laten zweven omdat ik graag wou dat hij dat deed =S
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 8, 2005 17:00:35 GMT 1
Uhh...  Zal ik ook eens proberen, ofzo.. |
|
|
|
Post by Newn on Dec 8, 2005 17:05:29 GMT 1
Je kan het proberen..
"Believe and see the miracle" Geen idee waarvan ik dat geciteerd heb, maar dat komt ergens in voor.
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 9, 2005 16:34:58 GMT 1
Hoe kun je in someonesname een pen laten zweven?
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 11, 2005 19:08:45 GMT 1
Wist ik het maar!  |
|
|
|
Post by Luna on Dec 12, 2005 13:35:10 GMT 1
Jij deed het. |
|
|
|
Post by Newn on Dec 12, 2005 21:59:20 GMT 1
Dat wil niet zeggen dat ik wist HOE ik het deed Ik kan ook heel apart trillen met mijn ogen, en dat kan ik al jaren, maar daarvan weet ik ook nog steeds niet HOE >_< |
|
|
|
Post by Ice Melody on Dec 15, 2005 21:28:30 GMT 1
Dat kan ik ook Newn! Veel mensen vinden dat eng dus als iemand me lastigvalt dan doe ik dat en dan zijn ze zo weg! =P Iedereen vraagt dan altijd: Ja maar hoe dóe je dat dan? Maar ik weet niet hoe ik dat doe.
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 16, 2005 19:12:09 GMT 1
Wou dat ik dat ook kon. ;D Mensen met hun vooroordelen..  |
|
|
|
Post by Newn on Dec 17, 2005 12:21:08 GMT 1
Jaa! Jeej! Finally iemand ANDERS die dat kan! I love you! xD
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 20, 2005 17:49:30 GMT 1
De laatste tijd lijkt het net dat ik soms niet in me eigen lichaam zit. Hartstikke raar, dan ben ik er met me gedachten niet bij, of ben er wel bij, maar houd me ogen steeds op één plek en wil die wel afwenden, maar dat lukt me niet. Ook vliegt de tijd de laatste tijd aan me voorbij, en als ik dat dingen gebeuren, of iemand iets zegt, geberut dat ook. :-XHet zal wel allemaal normaal zijn, of gewoon toeval.. |
|
|
|
Post by Newn on Dec 20, 2005 18:38:29 GMT 1
Toeval bestaat niet. '..And everything happens for a reason..' (Bowling For Soup)
Maar wat het dan wel kan zijn weet ik ook niet ^^""
|
|
|
|
Post by Ice Melody on Dec 20, 2005 21:48:21 GMT 1
Je hebt zoiets als uittreden..Dan zit je niet meer in je eigen lichaam. Ik heb dat wel eens, dan kan ik mezelf zien vanaf een afstand en dan opeens zit ik weer gewoon 'in' mezelf.
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 20, 2005 21:54:51 GMT 1
Uhhu, heb ik ook wel 'ns.. Heel weird is dat.
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 21, 2005 16:39:56 GMT 1
Maar.. je eigen zien zitten..?? Van achter,voor.. of ..hoe..?
Het wordt steeds erger dat als ik aan iets denk het ook echt gebeurd. Ik kom naar beneden kijk naar de brievenbus denk aan 'post'. En gelijk worden er een paar brieven naar binnen geduwd..
Maar bijv. ook met engels, als ik dan net iets nieuws ken, heb ik daar gelijk mee te maken.
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 21, 2005 19:33:06 GMT 1
Helderziendheid ofzo..?
|
|
|
|
Post by Fallen Angel on Dec 22, 2005 16:29:18 GMT 1
zoiets heb ik ook vaak, dan bij engels of frans denk ik nú krijg ik een beurt en dan krijg ik ook de beurt! So weird
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 22, 2005 16:38:07 GMT 1
Ik 'dagdroom' ook heel veel, en in die dagdromen zie ik heel vaak dingen die dan een dag erna gebeuren enzo.. Déjà vu gevoelens heb ik ook ziekelijk vaak.. Laatst wou m'n vriend iets vertellen, ik wist preciés wat hij ging zeggen en dat zei hij dus ook.. Was echt heel vaag enzo.
Ik begin me eigenlijk best wel af te vragen of ik wel helemaal normaal ben.. Met dat zweven.. En dit =S
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 23, 2005 13:17:07 GMT 1
Is bij mij ook. Ik weet ook percies wanneer iemand me af gaat zeiken ofzo.. Dat 'voel'ik dan. @ Newn: Zo had ook een keer iemand het HP boek al uitgelezen terwijl het nog niet uit was.. |
|
|
|
Post by Morgan Hope on Dec 24, 2005 14:07:43 GMT 1
o.........weird.........
ik heb wel eens dat ik bijvoorbeeld,ergenszit ofzo en dan lijkt het alsof ik er niet echt zit terwijl dat wel dus is snap je ?..............dat van dat déjà vu heb ik ook wel.dan 'zie' ik iets en dat gebeurt dan later
p.s.als je iets van tevoren weet bijv. dat iemand je gaat afzeiken doe je er dan iets mee? bijv. naar een andere kamer gaan ofzo?
|
|
|
|
Post by Luna on Dec 24, 2005 14:26:02 GMT 1
Dat is bij mij dus ook. Het lijkt of ik er niet ben, maar iemand anders.
Van dat naar een andere kamer gaan.. Het is meestal op school, dus gaat dat niet. Of liep je net met iemand mee, kun je niet zomaar weglopen..
|
|
|
|
Post by Morgan Hope on Dec 24, 2005 16:25:30 GMT 1
ja,dat is wel waar,maar soms is het misschien wel handig,of juist niet.
|
|
|
|
Post by Newn on Dec 24, 2005 21:06:45 GMT 1
p.s.als je iets van tevoren weet bijv. dat iemand je gaat afzeiken doe je er dan iets mee? bijv. naar een andere kamer gaan ofzo? One can't mess with destiny, you know.. Ik herken het pas als het gebeurt, niet van tevoren. |
|
|
|
Post by Luna on Dec 26, 2005 15:00:09 GMT 1
Ja, dat is dan vooral raar om wat anders te doen dat je 'zag' of voelt..
Meestal kun je het ook gewoon niet uit de weg gaan. Ik doe dan dingen vanzelf, terwijl ik dat dan eigenlijk niet wil zeg maar..
|
|
|
|
Post by Morgan Hope on Dec 26, 2005 21:18:37 GMT 1
ja,dat is eigenlijk wel logisch (toch?)want asl je iets,zag of voelt is dat omdat het jou gaat overkomen!
|
|
